Ochotnica to wieś góralska leżąca w masywie Gorców na wysokości 980m n.p.m. (MAPA), u stóp Turbacza, jest to wieś przede wszystkim turystyczna. Do dziś kwitnie tu góralski folklor. Tradycje ojców dzielnie podtrzymują dzieci. Od lat do Ochotnicy przyjeżdżają zorganizowane grupy (oazy, kolonie, zielone szkoły itp.), rodziny, a także osoby indywidualne. W ostatnich latach na popularności przybiera tzw. "Sylwester w górach". I tak, można spotkać osoby, czy grupy z Krakowa, Opola, Szczecina, Gdańska, Warszawy i wielu innych miejscowości Polski.

Górski krajobraz, piękne lasy, rozległe polany, szemrzące potoki, cisza - to podstawowe walory Ochotnicy. Dzięki malowniczemu usytuowaniu Ochotnica przyciąga coraz liczniejsze rzesze turystów. Piękne tereny i doskonałe punkty widokowe na panoramę Gorców, Kotlinę Podhalańską, Tatry, Pieniny (m.in. ze Skałki, z Holiny, ze Studzionek, z Lubania), skłaniają do wędrówek pieszych i rowerowych. W Ochotnicy Górnej znajdują się najwyżej położone gospodarstwa gorczańskie.

Interesujący się architekturą i sztuką również znajdą tu coś dla siebie: zabytkowy drewniany kościół w Ochotnicy Dolnej, piękną bryłę nowego kościoła w Ochotnicy Górnej, stare domy, kuźnie, a także prywatne muzeum regionalne. Z zabytków najważniejszym jest kościół parafialny p.w. Znalezienia św. Krzyża (poprzedni drewniany spłonął w r. 1813) wzniesiony w roku 1816 i dwukrotnie przebudowywany (ostatnio w 1930 r.). Cenne wyposażenie świątyni, którą otacza wartościowy starodrzew lipowy, pochodziło ze skasowanego klasztoru i kościoła franciszkanów w Nowym Sączu. W głównym, barokowym ołtarzu z XVII w. widnieje rzeźbiony krucyfiks, a w ołtarzu bocznym - obraz św. Franciszka. Strop i ściany kościoła pokrywa figuralna polichromia z II poł. XIX w., odnowiona w 1950 r. przez Pawła Mitkę.

Ochotnickie lasy są idealnym terenem dla miłośników grzybobrań, którzy tłumnie zjeżdżają tu w jesienne weekendy. Ochotnica ma bowiem do zaoferowania, całą gamę jadalnych gatunków grzybów, począwszy od najbardziej cenionego i poszukiwanego borowika szlachetnego, podgrzybka, czerwonego kozaka i kani a skończywszy na pieprzniku jadalnym (kurka), maślaku, gołąbce, kozaku czy opieńce miodowej.

Zimą na tym terenie bardzo długo utrzymuje się pokrywa śnieżna, co umożliwia korzystanie z wyciągów, zjazdów na sankach i nartach.. Wielką atrakcją są organizowane przez gospodarzy kuligi połączone później z ogniskiem.